Jakie Właściwości Mają Różne Gatunki Chmielu
Myśląc o chmielu mogłoby się wydawać, że chmiel to chmiel i to by w zasadzie było na tyle. Łodyga, szyszki, liście, malutkie haczyki, które drapią do krwi.
A jednak nie do końca.
Chmiel jak wiele roślin dzieli się na gatunki.
W przyrodzie występują tak naprawdę trzy gatunki chmielu. Ich naukowe nazwy to humulus japonicus, humulus yunnanensis oraz humulus lupulus. Dwie pierwsze są typowe dla krajów azjatyckich.
Humulus japonicus to nic innego jak chmiel japoński znany zapewne większości ogrodników. Jest wykorzystywany głównie w celach ozdobnych, dodatkowo zapobiega rozmnażaniu się chwastów.
Poza ogrodnictwem nie ma on zbyt szerokiego zastosowania, określany też jako chmiel dziki.
Nie nadaje się do warzenia piwa, ale posiada pewne zdrowotne właściwości. Z powodzeniem może być wykorzystywany do leczenia problemów moczowych, trądu oraz malarii.
Humulus lupulus to doskonale wszystkim znany chmiel zwyczajny, określany powszechnie po prostu jako chmiel. To właśnie ten gatunek jest szeroko stosowany w kosmetyce i medycynie.
A także jako jedyny z 3 głównych gatunków posiada wartość dla browarnictwa.
Istnieją 3 gatunki chmielu występujące w przyrodzie: #chmiel zwyczajny, japoński oraz junnański, ale tylko jeden z nich pozwala na uwarzenie piwa. Jest też podgatunek amerykański - #neomexicanus, który dał początek wielu ciekawych odmianom rodem z USA.
Pewnie dlatego doczekał się przeszło 280 odmian. Więcej o popularnych odmianach chmielu możesz poczytać tutaj. Natomiast informacje na temat piw z konkretnych odmian znajdziesz tutaj.
Najbardziej tajemniczy z tych trzech gatunków chmielu jest humulus yunnanensis. Wywodzi się z Chin i przypuszczano, że jest hybrydą powstałą z połączenia chmielu japońskiego i zwyczajnego.
Ta teoria nie została jednak potwierdzona i wygląda na to, że jest to oddzielny gatunek.
Niestety, zgodnie z tym co ustalił departament rolnictwa Stanów Zjednoczonych nie ma on żadnej wartości dla browarnictwa. A szkoda, bo mógłby to być naprawdę ciekawy eksperyment.
Z jednej strony nie ma zbyt wiele informacji na jego temat. Z drugiej jednak można znaleźć szczątkowe informacje o trwających badaniach nad tą odmianą.
Póki co pozostaje nam czekać.
Niewykluczone, że posiada ona właściwości, które z powodzeniem będzie można wykorzystać w kosmetyce oraz medycynie. Chmiel już nie raz nas zaskoczył i na pewno uczyni to znowu.
Skład Chemiczny Chmielu
Wróćmy jeszcze na chwilę do chmielu zwyczajnego czyli humulus lupulus. Co ta odmiana ma w sobie takiego, że jest wartościowa sztuki warzenia piwa?
A co więcej, że jest tak szeroko stosowana w kosmetykach oraz medycynie.
Z chemicznego punktu widzenia chmiel składa się z wody, celulozy, różnych białek i przede wszystkim alfa-kwasów, beta-kwasów, olejków eterycznych oraz flawonoidów.
Dla medycyny najważniejszy jest lupulina, a dokładniej mówiąc substancja o nazwie ksantohumol z grupy flawonoidów. I to właśnie flawonoidy są wykorzystywane w kosmetyce.
A jak to wygląda w przypadku piwowarstwa?
Poszczególne znaczenie wszystkich, istotnych dla sztuki warzenia piwa, składników chmielu zostało doskonale opisane na forum piwo.org, a całość możesz przeczytać tutaj.
W dużym skrócie dla osiągnięcia charakterystycznej goryczki potrzebujemy chmielu o wysokiej zawartości alfa-kwasów. Jeśli chodzi o aromat to nie ma jednego konkretnego związku.
A przynajmniej do tej pory nie udało się takiego związku wyszczególnić.
Jest to zapewne ich kombinacja, więc wysoka zawartość olejków chmielowych będzie kluczowa. Tak na dobrą sprawę podczas chmielenia piwa i tak najważniejszy będzie moment, w którym dodamy chmiel do brzeczki.
Co ciekawe, niektóre źródła podają, że chmiel zwyczajny posiada podgatunek. Humulus neomexicanus, który czasami jest klasyfikowany jako odrębny gatunek.
Występuje tylko na kontynencie amerykańskim i jest matką kilku ciekawych amerykańskich odmian chmielu.
Poniżej zawartość związków chemicznych w wybranych odmianach chmielu.
Brewer’s Gold (goryczka):
- Alfa-kwasy 7%-11%
- Beta-kwasy 3,3%-6%
- Kohumulen 3,3%-6%
- Myrcen 66,7%
- Humulen 11,6%
Magnum (goryczka):
- Alfa-kwasy 12%-14%
- Beta-kwasy 4,5%-5,5%
- Kohumulen 24%-25%
- Myrcen 30%-35%
- Humulen 34%-40%
Hallertau Tradition (aromat):
- Alfa-kwasy 4,6%-7%
- Beta-kwasy 4%-5%
- Kohumulen 23%-29%
- Myrcen 20%-25%
- Humulen 40%-55%
Lubelski (aromat):
- Alfa-kwasy 3%-5%
- Beta-kwasy 2,5%-4%
- Kohumulen 25%-28%
- Myrcen 22%-35%
- Humulen 30%-40%
Citra (dualny):
- Alfa-kwasy 10%-15%
- Beta-kwasy 3%-4,5%
- Kohumulen 20%-35%
- Myrcen 60%-70%
- Humulen 7%-12%
Centennial (dualny):
- Alfa-kwasy 9,5%-11,5%
- Beta-kwasy 3,5%-4,5%
- Kohumulen 28%-30%
- Myrcen 45%-55%
- Humulen 10%-18%
Pochodzenie powyższych informacji – http://www.hopslist.com/hops/
Damian
Uczący się całe życie pasjonat chmielu i miłośnik stanu skrajnego wyczerpania.
Współzałożyciel strony szyszkachmielu.pl
